Karşıyaka Belediyesi tarafından düzenlenen Atadan Anaya Saygı Koşusu etkinliğine 2018 yılında olduğu gibi 2019 yılında da katıldım. Bu sene dostum Onur Çakır da beni yalnız bırakmadı, sağolsun.
Atadan Anaya Saygı Koşusu Koşu Parkuru
Parkur tamamiyle koşunun konseptine uygun diyebilirim. Karşıyaka Anıt Heykeli’den başlıyor ve Zübeyde Hanım Anıt Mezarı’nda son buluyor. Parkur tamamiyle düzlükten oluşuyor, herhangi bir yokuş bulunmamaktadır. Koşu sahil yolunda başlıyor ve bir süre sonra Karşıyaka’nın içerisine doğru giriyoruz. 2 defa sağa dönerek aslında bir U harfi çiziyoruz. Bunu Nike+ programının bana vermiş olduğu haritadan görebilirsiniz.
Anıt Heykeli çevresinde kurulan stantlardan göğüs numaramızı ve tshirtümüzü aldık. Saygı duruşu ve ardından İstiklal Marşımız ile koşuya başladık. Yolun geniş olması ve havanın da koşmaya uygun olması ile çok zevk aldığım bir koşuydu, tabi koşu sonunu saymazsak.
Etkinliğin Eksileri
Koşu sonuna doğru yol ikiye ayrılmıştı. Yolun sol tarafından bayanlar ve sağ tarafından erkekler gidecekti. Buradaki amaç bayanların ve erkeklerin sıralamasının ayrı tutulabilmesiydi. Buna benim herhangi bir lafım yok. Çift olarak koşanlar koşu sonundaki 300 metrede eşinden ayrılacak diye biraz söylenmiş olsalar da ben bu duruma tamamım.
Benim bu durumla ilgili şikayetim sıranın çok uzamasıydı. Ekran görüntüsünden de fark edebileceğiniz gibi 4 kmlik bir parkurda koşamadım. Çünkü kuyrukta beklemeye başlayınca koşuyu durdurdum. Bu kadar terledikten ve bir an önce suya kavuşma isteği ile bu yavaş akan kuyrukta beklemek çok kötüydü. Zaten yorulmuştuk bir de ayakta bekliyorduk.
Su demişken koşunun bir tek sonunda su istasyonu vardı. Herhangi bir km aralığında su istasyonu bulunmuyordu. Bu durum da beni rahatsız etmişti.
2018 yılındaki koşu sonunda bir madalya verilirken 2019 yılı koşusu sonrası hazır basılmış (koşucu ismi yazmayan) sertifikalar dağıtıldı. Belediyenin imkanları ya da ayırabileceği bütçe değişmiş olmalı.
Tabiki de trafiğin kapatılması ve bu organizasyonun yapılabilmesi çok güzel ancak şu kuyruğa bir çözüm bulunması gerekiyor.
Kuyruğu unutursak her şeyiyle tüyleri diken diken eden ama bir yandan da eğlendiren güzel bir koşuydu. Koşu hocam Deniz Yılmaz, Selin Abla ve Onur Çakır geldiğiniz için teşekkür ederim.
Çocukluğumdan beri arabalara olan ilgim babam sayesinde başlamıştır. Araba manyağı seviyesinde bir ilgim var ancak bunu her ortamda dile getirmem. Teknolojiye ve bilgisayara olan ilgim kendimi tanımaya başladım başlayalı oldu. Şimdi ise kendimce kod yazabilen bir bilgisayar mühendisi olarak çalışıyorum.
Organizasyon çok yerel. İzmir dışından gelecekler hiç düşünülmemiş. Soyunma veya emanet koyacak bir yer planlanmamış. 1000-1500 civarı sporcu artı yaşı küçüklerin aileleri oradaydı, bu kadar kalabalığa bir seyyar tuvalet düşünülmemiş. Starta 10 dakika var diye tuvalet için yakındaki bir kafeye gittim, daha 5-6 dakika kala geri geldim ki yarış başlamış şok oldum. Ciddiyetsiz bir organizasyon.